
0:000:00
<p style="color:#333333;font-weight:normal;font-size:16px;line-height:30px;font-family:Helvetica,Arial,sans-serif;hyphens:auto;text-align:justify;" data-flag="normal">原文:</p><p style="color:#333333;font-weight:normal;font-size:16px;line-height:30px;font-family:Helvetica, Arial, sans-serif;hyphens:auto;text-align:justify;" data-flag="normal">诗云:“邦畿(jī)千里,惟民所止。” 诗云:“缗蛮(mián mán)黄鸟,止于丘隅(yú)。” 子曰:“于止,知其所止,可以人而不如鸟乎?”</p><p style="color:#333333;font-weight:normal;font-size:16px;line-height:30px;font-family:Helvetica,Arial,sans-serif;hyphens:auto;text-align:justify;">日讲原文:</p><p style="color:#333333;font-weight:normal;font-size:16px;line-height:30px;font-family:Helvetica,Arial,sans-serif;hyphens:auto;text-align:justify;" data-flag="normal">此一章书是曾子释经文止至善之义。曾子曰:经文所谓在止于至善者,盖物各有所当止,而人尤不可不知所止。诗经商颂玄鸟之篇曰:王者所都,地方千里,谓之王畿,为百姓之所居止。由诗言观之,凡事有至善之理,为人所当止也如此。诗经小雅缗蛮之篇曰:缗蛮之黄鸟,栖止于山阜茂林之处。孔子读此诗而有感曰:黄鸟,微物也,其所栖止,尚能知所当止之处。人为万物之灵,若不能择至善而止之,是鸟之不若也,可以人而不如鸟乎?由孔子之言观之,人有至善之理,不可不知所止也如此。盖天下一事一物,皆有至当不易之理,必知之明而后处之当,此大学所以贵知止也。...