
0:000:00
<p style="color:#333333;font-weight:normal;font-size:16px;line-height:30px;font-family:Helvetica,Arial,sans-serif;hyphens:auto;text-align:justify;" data-flag="normal"><b>不死者</b></p><p style="color:#333333;font-weight:normal;font-size:16px;line-height:30px;font-family:Helvetica,Arial,sans-serif;hyphens:auto;text-align:justify;" data-flag="normal">鲁嗣邈</p><p style="color:#333333;font-weight:normal;font-size:16px;line-height:30px;font-family:Helvetica,Arial,sans-serif;hyphens:auto;text-align:justify;" data-flag="normal">春雷滚滚,春雨如溪流般流淌,惊醒了沉睡一冬的万物。温暖的阳光轻哄着一个个花骨朵,大大方方地展示自己的美丽。</p><p style="color:#333333;font-weight:normal;font-size:16px;line-height:30px;font-family:Helvetica,Arial,sans-serif;hyphens:auto;text-align:justify;" data-flag="normal">陆机在《文赋》中曾说:“悲落叶于劲秋,喜柔条于芳春。”看到草木柔条生长就欣喜,看到草木黄落就感到悲哀。可当花树褪去一身繁华,真的那样不堪吗?一棵枯木将在未来某个未知的时间抽出新芽,带来新生:或许它将在一场百年一遇的干旱中永远沉寂;又或许伐木工人无情地砍下它,再无人知晓它繁花点点的美丽。一棵虬曲不起眼的树干上,粗糙的纹路里却充满着生命与无限可能。</p><p style="color:#333333;font-weight:normal;font-size:16px;line-height:30px;fo...