《离骚》篇

《离骚》篇

Published on May 31
26:18
《楚辞》白话文版
0:00
0:00
<p style="color:#333333;font-weight:normal;font-size:16px;line-height:30px;font-family:Helvetica,Arial,sans-serif;hyphens:auto;text-align:justify;" data-flag="normal"><span>帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。</span><br /><span>摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。</span><br /><span>皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:</span><br /><span>名余曰正则兮,字余曰灵均。</span><br /><span>纷吾既有此内美兮,又重之以修能。</span><br /><span>扈江离与辟芷兮,纫秋兰以为佩。</span><br /><span>汩余若将不及兮,恐年岁之不吾与。</span><br /><span>朝搴阰之木兰兮,夕揽洲之宿莽。</span><br /><span>日月忽其不淹兮,春与秋其代序。</span><br /><span>惟草木之零落兮,恐美人之迟暮。(惟 通:唯)</span><br /><span>不抚壮而弃秽兮,何不改乎此度?</span><br /><span>乘骐骥以驰骋兮,来吾道夫先路!</span><br /><span>昔三后之纯粹兮,固众芳之所在。</span><br /><span>杂申椒与菌桂兮,岂惟纫夫蕙茝!</span><br /><span>彼尧、舜之耿介兮,既遵道而得路。</span><br /><span>何桀纣之猖披兮,夫惟捷径以窘步。</span><br /><span>惟夫党人之偷乐兮,路幽昧以险隘。</span><br /><span>岂余身之殚殃兮,恐皇舆之败绩!</span><br /><span>忽奔走以先后兮,及前王之踵武。</span><br /><span>荃不查余之中情兮,反信谗而齌怒。</span><br /><span>余固知謇謇之为患兮,忍而不能舍也。</span><br /><span>指九天以为正兮,夫惟灵修之故也。</span><br /><span>曰黄昏以为期兮,羌中道而改路!</span><br /><span>初既与余成言兮,后悔遁而有他。</span><br /><sp...