《归去来兮辞》 陶渊明

《归去来兮辞》 陶渊明

Published on Jun 24
09:23
王逸夫|诗词美文 第一辑
0:00
0:00
<p data-flag="normal" style="font-size:16px;color:#333333;line-height:30px;font-family:Helvetica,Arial,sans-serif;font-weight:normal;text-align:justify;hyphens:auto" lang="en"><b>                                      归去来兮辞</b></p><p data-flag="normal" style="font-size:16px;color:#333333;line-height:30px;font-family:Helvetica, Arial, sans-serif;font-weight:normal;text-align:justify" lang="en">                                                 陶渊明</p><p data-flag="normal" style="font-size:16px;color:#333333;line-height:30px;font-family:Helvetica, Arial, sans-serif;font-weight:normal;text-align:justify" lang="en"><span>        归去来兮,田园将芜胡不归?既自以心为形役,奚惆怅而独悲?悟已往之不谏,知来者之可追。实迷途其未远,觉今是而昨非。舟遥遥以轻飏,风飘飘而吹衣。问征夫以前路,恨晨光之熹微。</span><br /><span>  乃瞻衡宇,载欣载奔。僮仆欢迎,稚子候门。三径就荒,松菊犹存。携幼入室,有酒盈樽。引壶觞以自酌,眄庭柯以怡颜。倚南窗以寄傲,审容膝之易安。园日涉以成趣,门虽设而常关。策扶老以流憩,时矫首而遐观。云无心以出岫,鸟倦飞而知还。景(ying朗诵时读错了,请见谅)翳翳以将入,抚孤松而盘桓。</span><br /><span>  归去来兮,请息交以绝游。世与我而相违,复驾言兮焉求?悦亲戚之情话,乐琴书以消忧。农人告余以春及,将有事于西畴。或命巾车,或棹孤舟。既窈窕以寻壑,亦崎岖而经丘。木欣欣以向荣,泉涓涓而始流。善万物之得时,感吾生之...